martes, 22 de febreiro de 2011

O MAR E O BALEIRO

Estou nunha chaira chea de flores sen camisa, de bo ver, camiño cara unha moza. Cando estou preto dela quero bicala e esvaece. O chan tamén desaparece; eu caio ao mar.

                                           Estou nun mar moi frío, non podo nadar, estou a afogar. Entón aparece unha persoa con aura coñecida, podería tratarse dunha das miñas amigas, vén para salvarme.

Aparezo xa seco na cima dunha escaleira, a moza está abaixo, quero ir correndo cara ela, pero os chanzos desaparecen e caio no baleiro.

                                           Nado na escuridade e caio nunha cama, ela está alí, intento bicala de novo, os nosos beizos chegan a tocarse

esperto.

Conseguiu contárnolo..................EFFO

2 comentarios:

tirarrollas dixo...

Que sorpresa levei con esas flores descamisadas, Effo, son moi orixinais.

ANIA dixo...

Dá un pouco de medo ,pero a final acabas bicàndoa. É un soño moi bonito.