mércores, 9 de decembro de 2009

Monólogo choromiqueiro




Por que lle dan todo o que eu quero? é mellor ca min? non o entendo, din que é porque o necesita, pero eu tamén necesito. Non me queren, cren que non son unha boa filla...podería mellorar, pero para que se sei que nin se van decatar!
Síntome mal. E non é só ela que tamén o meu pai, non, principalmente el, é o que lle consente todo...Fago as cousas mal pero isto xa non é normal. É sempre así, ela fai o que quere e non pasa nada, pero se o fago eu...uf...a fin do mundo!
Suspendemos dúas as dúas e eu son un desastre, ela noon...ela tivo un lapsus. E aínda me levan ao psicólogo para que me pregunte se me quero, se saio con mozos, se son feliz.
Que vida! ah! e mercáronlle un MP4 e un móbil con memoria...aínda que era eu quen os pedira...a min déronme unha LÁMPADARADIORELOXOCOGOMELOTERMOMIX...pensándoo ben tampouco está tan mal cinco nunha...joo...quero ir a Barcelona...viaxar, sen pais! saír, sen nai! que guai...que mal, pobriña, que ma deu con tanta ilusión. Por Deus, como quere que traia iogur ao instituto? e que pretende, que traia galletas enroladas en follas de caderno? debería correxir a postura ou vaime saí chepa.

Oxalá poida controlar esta idiotez innata que me sae do corazón.
Por que sempre teño que obedecer a alguén? Gustaríame poder estar ben e libre libre libre...algún día, teño sono...que olliños tan bonitos ten.

Ningún comentario: