xoves, 8 de novembro de 2012

os sete cabritiños

 








Os sete cabritiños


Había una vez, unha cabuxa que tivo  sete cabritiños. Un día, a nai deuse conta de que ás pilas do rato do ordenador se lle esgotaran a batería. Entón díxolles aos seus fillos:
-Voume á tenda de informática. Se veñes os vendedores de seguros non podedes abrir a porta. O único que queren é vendernos seguros de cousas estúpidas.
-Vale mamá.-dixeron os sete á vez
A nai estaba disposta a marchar cando un cabritiño preguntou:
-Pero mamá, como é un vendedor de seguros?
-Un vendedor de seguros é un home traxeado, cun cartafol cheo de papeis, con cara de pillo e o único que quere é sacarnos os cartos.-Ela foise crendo que cando volvera non faltarían os cartos.
Os cabritiños puxéronse a xogar, polo que non se deron conta de que o vendedor non andaba lonxe.Era un home alto cunha expresión un pouco estraña na cara.Chegou á casa dos cabritiños e petou na porta.
-Quen é?-preguntaron os cabritiños.
-Son a vosa tía que veño de visita-contestou o vendedor.
Os cabritiños, que non eran tontos, dixeron:
-Ensinanos a camisa.
O vendedor asomou a camisa pola porta.Os cabritiños viron unha camisa negra dun traxe. Entón replicaron:
-Ti non es a nosa tía, tes unha camisa dun traxe, es o vendedor de seguros!
O vendedor foi furioso á tenda de roupa máis cercana e mercou un vestido de señora. Volveu á casa, petou na porta e dixo:
- Son a vosa tía que veño de visita.
-Ensínanos a camisa.-dixeron os sete.
O vendedor ensinou a manga do vestido. Os cabritiños ían abrir a porta cando viron un cartafol que poñía: “Seguros Ocaso”, entón pecharon a porta e replicaron:
- Ti non es a nosa tía, porque tes un cartafol de seguros, fóra!
O vendedor, furioso, desfíxose do cartafol e volveu.
- Son a vosa tía, que veño de visita.
Como non viron o traxe nin o cartafol abriron a porta. Pero non era a súa tía, senón o vendedor de seguros! Intentáronse agochar pero non puideron porque eran demasiado grandes. Ao final, a cada un lle vendeu un seguro:
1º-un seguro anti-nubes
2º- un seguro anti-galletas
3º- un seguro anti-caixas de cartón
4º- un seguro anti-sapos azuis
5º- un seguro anti-flores radioativas
6º- un seguro anti-dinosauros
Ao máis pequeño non lle vendeu nada porque estaba moi ben agochado.O vendedor marchou e chegou a nai.Cando lles preguntou que pasara, eles contáronllo e foron á oficina de “Seguros Ocaso” e falaron co vendedor e  enganárono para que lles fixese un seguro anti-vendedores de seguros e así lles devolvese todos os cartos.
Fin.

Versioneado por BABOO20/04



1 comentario:

tirarrollas dixo...

Felicitamos a autora do texto por ese aluvión de seguros imposibles; de continualo teriamos unha magnífica ocasión para exercitarmos os automatismos de que tanto falamos ultimamente. Parabéns, Baboo.