Celso Emilio ....sempre

DEITADO FRENTE Ó MAR...

Lingua proletaria do meu pobo
eu fáloa porque si, porque me gusta
porque me peta e quero e dame a gana
porque me sae de dentro, alá do fondo
dunha tristura aceda que me abrangue
ó ver tantos patufos desleigados,
pequenos mequetrefes sen raíces
que ó pór a garabata xa non saben
afirmarse no amor dos devanceiros,
fala-la fala nai,
a fala dos avós que temos mortos,
e ser, co rostro erguido,
mariñeiros, labregos da linguaxe,
remo e arado, proa e rella sempre.
Eu fáloa porque si, porque me gusta
e quero estar cos meus, coa xente que sufren longo
unha historia contada noutra lingua.
Non falo prós soberbios,
non falo prós ruíns e poderosos,
non falo prós finchados,
non falo prós estupidos,
non falo prós valeiros,
que falo prós que aguantan rexamente
mentiras e inxusticias de cotío;
prós que súan e choran
un pranto cotián de volvoretas,
de lume e vento sobre os ollos núos.
Eu non podo arredar as miñas verbas de
tódolos que sufren neste mundo.
E ti vives no mundo, terra miña,
berce da miña estirpe,
Galicia, doce mágoa das Españas,
deitada rente ó mar, ise camiño...

CELSO EMILIO FERREIRO

Concurso online linguadenamorar


Dende 1963 celebramos o día das letras galegas cada 17 de maio. Ese ano cumpríase un século da publicación do 1º libro impreso integramente en galego: Cantares gallegos, de Rosalía de Castro. Catro séculos despois de que se puxese en funcionamento unha das imprentas pioneiras na Península Ibérica.
Así pois, parece que levamos medio século de celebración do milagroso rexurdimento da nosa literatura. Este ano temos unha vontade expresa de celebrar non só a creación literaria senón a creación en xeral. Por iso no noso centro o vello concurso literario convertémolo nunha cita coa creatividade en todos os sentidos e en todo tipo de soportes.
Dende que Celso Emilio escribiu estes versos indignados en defensa do noso idioma ata os nosos días hai un longo camiño percorrido que sempre nos levará máis alá e todas as vías son nosas.